Koty, psy, świnki morskie, szczury, myszy czy chomiki to cenione zwierzęta domowe od lat.  Ich obecność nikogo już nie dziwi. Jednak w ostatnim czasie coraz większą popularność zyskują nietypowe zwierzęta domowe. Decydując się na takiego towarzysza przede wszystkim należy dokładnie sprawić jego wymagania oraz potrzeby zarówno mieszkaniowe, jak i żywieniowe, które mocno nieraz znacznie odbiegają od znanych nam form. To zwierzęta dla osób, które cenią sobie oryginalność.

Świnia jako zwierzę domowe

Świnia domowa to gatunek znany głównie ze względu na hodowlę i przemysł mięsny. Jednak coraz częściej, przede wszystkim w wersji miniaturowej stają się także zwierzętami domowymi. Gatunek ten wywodzi się od dzików. To niezwykle inteligentne zwierzęta, które odnajdą się przy boku opiekuna. Świnki należy zarejestrować jako zwierzęta towarzyszące, jeśli chcemy mieszkać z nimi w domu. Należy zrobić to w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Sama nazwa – świnka miniaturowa, może wprowadzać w błąd. Świnia domowa hodowana w rolnictwie może osiągać nawet 350-400 kilogramów, dlatego świnka ważąca 60 kg dalej uważana jest za miniaturową. W hodowli na samym początku nie da się określić docelowej wagi zwierzaka ani wielkości, dlatego musisz być przygotowany na to, że miniaturowa świnka może ważyć 20 kilogramów, ale i 60 kg.

Długość życia

Świnka domowa miniaturowa może dożyć nawet 15 lat, dlatego zanim zdecydujesz się na to zwierzę upewnij się, że jesteś w stanie zagwarantować odpowiednie warunki na wiele lat.

Styl życia

Świnia musi mieć dostęp do świeżego powietrza i możliwości spędzenia na nim czasu. Najlepszą opcją posiadanie jest ogrodu, do którego nie jesteśmy zbytnio przywiązani, ponieważ instynktownie zwierzęta te potrzebują rycia w ziemi. To zwierzęta stadne, które potrzebują obecności innych osobników. W stosunku do swoich opiekunów świnki są przywiązane i czułe, jednak mają tendencję do przywództwa, dlatego konsekwentnie trzeba pokazywać, kto jest opiekunem.

Potrzeby

Ze względu na zaskakującą niejednego inteligencję, zwierzęta te potrzebują stymulacji umysłowej i zabawy, aby zachować równowagę psychiczną, ale i dobre samopoczucie. Idealnie sprawdzą się do tego zabawki i piłki. Nie powinno się hodować świnki w mieszkaniu, ponieważ zwierzęta te potrzebują dużo przestrzeni a mieszkanie nie będzie wystarczające. Zwierzęta te potrzebują także dostępu do ogrodu, gdzie będą mogły się bawić i zaspokajać swoje potrzeby związane z ryciem. Potrzebują opiekunów pewnych siebie, ponieważ odczuwają emocje właścicieli, a strach i lęk wykorzystują na swoją korzyść. Świnki to zwierzęta pewne siebie. Bez “przywódczej” ręki będą próbowały zdominować otoczenie. Nie oznacza to jednak, że podczas wychowania należy używać siły i przemocy. Należy jasno wyznaczać granicę, dzięki czemu świnka będzie wiedziała co jej wolno a co nie.

Co je świnia w domu?

Świnki żywią się warzywami, zbożami, ziołami i strączkami. Należy zwrócić uwagę, aby nie podać przypadkiem roślin toksycznych i trujących jak liście kasztanowca, wilec czy chabry. Pokarm najlepiej podawać dwa razy dziennie, kontrolując ilość jedzenia, aby nie doprowadzić do nadwagi.

W diecie świnek nie powinny znaleźć się:

• cis
• azalia
• orlica
• wilec
• chabry
• liście i owoce kasztanowca
• liście dębu
• konwalie
• datura
• czekolada
• alkohol (zwierzęta te bardzo przyciąga zapach alkoholu, przez co mogą domagać się jego picia. Alkohol jest jednak szkodliwy i pod żadnym pozorem nie należy go podawać świnkom.
• przyprawy
• sól

Bezpieczne w diecie są natomiast:

• warzywa
• młoda trawa
• pokrzywa
• gwiazdnica
• mlecz
• owoce (podawane jako przysmak, w diecie nie może być zbyt dużo cukrów)
• rośliny strączkowe
• ziarna zbóż

Czy trzeba wyprowadzać świnię na dwór?

Ze świnką można wychodzić na spacery z dobrze dobranych szelkach i smyczy ale nie zastąpi jej to godzinnych szaleństw w ogrodzie. Świnki mają wrodzony instynkt krycia, dlatego marząc o tym gatunku musisz liczyć się z tym, że będą ryć zawsze i wszędzie.

Jeż jako zwierzę domowe

Każdy z nas chociaż raz w życiu widział jeża zwiniętego w kulkę. To pełne uroku zwierzęta, które dzięki swojej osobowości idealnie wpasowują się jako domowi towarzysze. Jeż to świetna alternatywa dla typowych zwierząt domowych jak pies czy kot. W ostatnim czasie bije rekordy popularności. Najbardziej znanym jeżem domowym jest jeż pigmejski inaczej zwany Afrojeż białobrzuchy. To krzyżówka jeży afrykańskich i białobrzuchych -gatunków pochodzących z Afryki. . To niewielki ssak z rodziny jeżowatych (nie są gryzoniami).
Jeże to zwierzęta terytorialne które osiąga długość od 15 do 25 centymetrów.

Napotkane przez nas jeże w Polsce to jeże europejskie występujące pod ścisłą ochroną. Nie wolno ingerować w ich życie (o ile nie zagraża im niebezpieczeństwo), ani tym bardziej zabierać do domu i udomawiać. Jeśli marzysz o posiadaniu jeża, poszukaj hodowli jeży pigmejskich, których jest już całkiem sporo na terenie naszego kraju.

Długość życia

Jeż pigmejski żyje około 4 do 6 lat. Zdarzają się osobniki, które dożywają nawet i 8 lat. Naturalnym, ale i niepokojącym dla początkowych opiekunów zjawiskiem może być quilling, czyli wymiana igieł. Cały proces trwa około miesiąca. Oprócz wypadającyh igieł może zmienić się także zachowanie jeża. Podczas quillingu może być wystraszony, niechętny do kontaktu.

Styl życia

Jeże to zwierzęta terytorialne, z tego też względu powinno trzymać się je w pojedynczych klatkach lub terrariach. Nie potrzebują towarzystwa innych przedstawicieli swojego gatunku. Zwierzęta te nie zapadają w sen zimowy. Prowadzą nocny tryb życia z czego godzinny aktywności mogą nieco różnić się w zależności od poszczególnych osobników.  Trudno określić jeden charakter dla wszystkich osobników. Każdy z nich może posiadać swój osoby temperament znacznie różniący się od pozostałych. Jeden może okazać się prawdziwym przytulakiem, a inny samotnikiem nie przepadającym za zaczepkami. Pomimo wielu lat hodowli jeż pigmejski posiada nieco dziką naturę.

Potrzeby

Jeże pigmejskie to bardzo wrażliwe i dość wymagające zwierzęta ze względu na swoją delikatność. Źle znoszą gwałtowne zmiany temperatury. Zbyt niska temperatura prowadzi do zapadnięcia w stan hibernacji. W dłużej perspektywie zbyt wysoka temperatura z kolei może doprowadzić do śmierci zwierzaka. 

Jeże żyją w klatce, bądź terrarium. Terrarium jednak jest wygodniejsze, łatwiejsze do utrzymania w czystości i co ważne – bezpieczniejsze. Podczas wybierania terrarium jedną z najważniejszych kwestii jest jego wielkość. Pomimo niewielkich rozmiarów zwierzęta te są aktywne. Komfortowa ilość miejsca korzystnie odbije się na zdrowiu i samopoczuciu. Przyjmuje się, że terrarium powinno mieć około 120x40x40 cm. i najlepiej, aby było jednopoziomowe. Upadek z piętra jest niezwykle niebezpieczny. W terrarium musi znaleźć się domek, kuweta, miska na jedzenie i wodę, kołowrotek i zabawki. W środku powinna panować stała temperatura. Optymalną temperaturą dla jeża jest 22-26 stopni.

W przypadku posiadania więcej niż jednego jeża konieczne będzie zagwarantowanie im oddzielnych terrarium.

Podłoże do terrarium

Alternatywą dla używania trocin odpylonych, które mogą się osadzać na wszystkim, jest używanie podkładów jednorazowych dla zwierząt i kocyków, dywaników czy polarów (należy pozbyć się wszystkich wystających nitek).

Domek

Zapewnia jeżom spokój podczas spania. Im prostszy domek, tym lepszy. Oprócz domku terrarium powinno się zaopatrzyć w skrawki materiałów (dokładnie oczyścić je z wystających nitek – te mogą zaplątać się w łapki i odciąć dopływ krwi). Jeże lubią zakopywać się do snu, zapewniając sobie bezpieczną i komfortową przestrzeń.

Miska

W terrarium nie może zabraknąć także misek na wodę i jedzenie. Wygodną opcją miski na wodę jest poidełko, o ile Twój pupil będzie z niego chętnie korzystał. Jeśli jednak poidełko nie przypadnie do gustu zostaje jedynie miseczka na wodę. Warto wybierać te ceramiczne lub szklane, pamiętając o tym, aby regularnie wymieniać wodę na świeżą. Druga miska potrzebna będzie na jedzenie.

Kołowrotek

Zwierzęta te znaczną część dnia przesypiają, jedna gdy się budzą potrzebują solidnej dawki ruchu. Kołowrotek lub specjalny dysk do biegania to pozycja obowiązkowa. Średnica powinna wynosić minimum 28 centymetrów, dzięki czemu pupil będzie mógł swobodnie się w nim poruszać. Nie nadają się kołowrotki z metalowymi szczeblami.

Oprócz tego do terrarium można włożyć niewielkie zabawki przeznaczone dla zwierząt, dzięki czemu będzie miał nieco dodatkowej rozrywki.

Kuweta

To miejsce, gdzie jeż będzie mógł załatwić swoje potrzeby. Uwaga – nie wszystkie jeże będa umiały z niej korzystać, a już na pewno nie na samym początku. Kuwetę najlepiej wypełnić peletem, żwirkiem a samo dno warto wyłożyć podkładem jednorazowym. Podczas nauki czystości nie powinno się przesadzać z nadmiernym sprzątaniem kuwety. Odchody w kuwecie będą sugerowały, że to właśnie tam znajduje się toaleta i do niej należy się załatwiać. Dobrze sprawdzi się kuweta narożna.

Piasek

Większość jeży uwielbia kąpiele w piasku. Kąpiel piaskową można zorganizować pupilowi mniej więcej raz w tygodniu.

Co je jeż w domu?

Jeże żyjące w naturalnym środowisku żywią się przede wszystkim insektami. Dieta w środowisku domowym powinna być urozmaicona i dostarczać różnorodnych witamin, minerałów, mikro i makroskładników niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania. Niewskazane jest podawanie bardzo twardego pożywienia w tym także owoców i warzyw, dlatego owoce czy warzywa najlepiej zetrzeć na tarce lub lekko podgotować. Pożywienie powinno zawierać w sobie dużo białka, mało tłuszczu. 

Dobrym wyborem będzie podawanie karmy przeznaczonej dla kotów lub psów. Suchą karmę warto rozmoczyć delikatnie w wodzie, aby nie była zbyt warta. Od czasu do czasu można podać także karmę mokrą. Oprócz odpowiedniego bilansu białka i tłuszczy ważne, aby karma była jak najwyżej jakości. Karmę warto wzbogacać o mięso, warzywa i owoce a od czasu do czasu suszone owady. Jednak należy zachować ostrożność, ponieważ popularne owady jak mączniki czy świerszcze są zbyt tłuste i ciężkie.

Są także produkty bezwzględnie zakazane w diecie jeży. Ich układ pokarmowy jest dość wrażliwy, przez co lista zakazanych produktów jest długa. Zalicza się do nich między innymi:

• mleko i produkty pochodzenia mlecznego 
• wołowina 
• zamrożone jedzenie 
• papryka 
• cebula 
• ananas 
• suszone owoce 
• winogrona 
• kapusta 
• masło orzechowe i orzechy 
• przyprawy 
• cukierki i czekolada 
• herbata i kawa 
• cebula, czosnek i szczypiorek 
• alkohol 
• sól 
• ludzkie jedzenie
• cytrusy
• mak
• surowe ziemniaki 
• rośliny strączkowe 
• suplementy, lekarstwa i witaminy przeznaczone dla ludzi

Zmianę karmy należy wprowadzać stopniowo tak, aby obserwować jaki wpływ ma na czworonoga i nie doprowadzić do rozstroju żołądka. Nie zmieniaj karmy zbyt często, jeśli nie ma takiej potrzeby. Jedzenie podajemy  po zgaszeniu światła, ze względu na ich nocny tryb życia.

Czy trzeba wyprowadzać jeże na dwór?

Zwierzęta nie trzeba wyprowadzać na zewnątrz zwłaszcza ze względu na to, że prowadzą nocny tryb życia więc spacery musiałyby odbywać się późnym wieczorem. Z pewnością wystarczy im kuweta w terrarium.

Kaczka jako zwierzę domowe

Kaczka to jedno z tych zwierząt, które nie przychodzą pierwsze do głowy, mając na myśli domowe pupile. Tak naprawdę kaczki to niezwykle urocze i wierne zwierzęta, które bez problemu mogą stać się towarzyszami dnia codziennego. Wymagają specjalnej opieki, diety i uwagi. Kaczka domowa to nie nazwa rasy a całej grupy udomowionych ptaków. W 2014 roku było już ponad 300 gatunków udomowionych kaczek. U kaczek w początkowej fazie życia trudno rozróżnić płeć. W 100% będzie można ją rozróżnić dopiero po osiągnięciu pełnej dojrzałości. Wówczas dopiero pokazują się charakterystyczne cechy.

Długość życia

Długość życia waha się w zależności od konkretnego osobnika, pożywienia oraz ogólnych warunków  życia ale może wynieść nawet 10-15 lat. Zanim pod swój dach przygarniesz kaczkę zastanów się, czy jesteś w stanie zagwarantować jej warunki na najwyższym poziomie przez tyle lat.

Styl życia

Kaczki porównywane są często do kotów. Przywiązują się do swoich opiekunów i są im oddane, jednak na swoich zasadach. I na przytulanie znajdzie się czas, o ile będą miały taką ochotę. Kaczki to zwierzęta czyste, które znaczną część swojego życia poświęcają na dokładne pielęgnowanie swojego ciała. Czyszczą swoje piórka sobie i swoim towarzyszom. Ptaki te zachowują czystość także w swoim naturalnym środowisku dbając o gniazda i otoczenie. Ważne więc, aby i w domu kaczki zapewnioną miały przestrzeń schludną i czystą.

Potrzeby

Nie powinno się trzymać tych zwierząt w mieszkaniu. Mogą sprawdzić się jako zwierzęta domowe w domu z dużym ogrodem. Kaczki potrzebują dużo przestrzeni na świeżym powietrzu, gdzie będą mogły chodzić i się bawić. Muszą mieć także zapewnione regularne pływanie. Dobrym rozwiązaniem będzie więc zrobienie niewielkiego stawu, gdzie kaczka będzie miała możliwość kąpania się w dowolnym momencie. Kiedy nie ma takiej możliwości konieczne  będzie ustawienie basenu a w domu plastikowego dość sporego pojemnika z wodą.

Kaczki to zwierzęta stadne, które dobrze czują się w towarzystwie innych. Decydując się na kaczkę należy od razu wziąć parkę. Samotne ptaki nie tylko będą nieszczęśliwe, ale mocno odbije się to także niekorzystnie ich psychice. Niestety kaczki podobnie jak i inne ptaki nie posiadają mięśni zwieraczy, przez co kontrola nad wypróżnianiem i oddawaniem moczu jest niemożliwa. Szybkie trawienie sprawia, że niedługo po zjedzeniu kaczka będzie miała potrzebę się załatwić. Warto wówczas położyć ją na maty jednorazowe, aby zminimalizowac ilosc sprzątania i pokazać jednocześnie, gdzie należy się załatwiać.

Co je kaczka w domu?

Kaczka jest tak naprawdę zwierzęciem o zróżnicowanej diecie, ponieważ są zwierzętami wszystkożernymi. W naturalnym środowisku ich dieta składa się głównie z roślin ale zdarzają się także owady czy małe ryby. Nie zalecane jest podawanie dostępnym na rynku karm dla kaczek, ponieważ są one głównie przeznaczone dla zwierząt hodowlanych. Dieta powinna opierać się na świeżych i naturalnych składnikach. Kaczka musi mieć także nieograniczony dostęp do czystej i świeżej wody do picia. Miska powinna być wystarczająco głęboka, aby ptak miał możliwość włożyć cały dziób. 

Chociaż kaczki zaliczają się do zwierząt wszystkożernych, są pewne produkty, których nie należy podawać jak:

• chleb 
• frytki 
• ludzkie jedzenie 
• przyprawy 
• cukier 
• alkohol 
• czekolada 

Czy trzeba wyprowadzać kaczkę na dwór?

Z kaczkami bez problemu można wychodzić także na spacery uważając jednak na ich bezpieczeństwo. Ptaki te są niezwykle delikatne. Niebezpieczne są zwłaszcza urazy stopy, dlatego na niektórych podłożach konieczne będzie zakładanie specjalnych butów. Podczas spaceru należy uważać na koty i psy.

Lis pustynny (fenek) jako zwierzę domowe

Fenek, inaczej lis pustynny cieszy się dużą popularnością jako zwierzę egzotyczne. To pewnie przede wszystkim zasługa nietypowej i wyjątkowej urody. To przedstawiciel rodziny psowatych, które w naturalnym środowisku żyją na obszarach pustynnych – głównie na Półwyspie Arabskim i północnej Afryce. Lis pustynny osiąga długość od 25 do 40 cm, bez ogona. Umaszczenie jest jasne, kremowe, które w naturalnym środowisku pozwala ukryć się wśród pustynnych terenów. Cała sierść przystosowana jest do gorących dni i chłodnych nocy. Sierść podszyta jest podszerstkiem, która chroni przez zimnem a owłosione od spodu łapy chronią przed poparzeniami od nagrzanego piasku. Fenek posiada duże uszy, które osiągają nawet do 15 cm.

Długość życia

W naturalnym środowisku żyje około 10 lat. W warunkach domowych dożywa 12 lat.

Styl życia

Lis pustynny prowadzi nocny tryb życia. Za dnia kryją się w wykopanym przez siebie torach i tunelach. Po zmroku zaczynają swoją aktywność i wychodzą na polowanie. To zwierzęta towarzyskie, dzięki czemu mogą dogadać się z innymi kotami psami domowymi. Potrzebują obok siebie przynajmniej jednego przedstawiciela tego samego gatunku. Nie są to jednak psy domowe, a dzikie zwierzęta przez co nie należy łączyć na bezwzględne posłuszeństwo. Fenek to zwierzę niezwykle energiczne, które wymaga dużej ilości aktywności fizycznej wieczorem i nocą. Tę potrzebę ciężko zaspokoić samymi spacerami. Ogród, gdzie będzie mógł spędzać czas i biegać powinien być dobrze zabezpieczony – zarówno od dołu, jak i góry. Zwierzęta te wydają charakterystyczne i dość specyficzne odgłosy – między innymi miauczenie, szczekanie, skomplenie i warczenie, które może być nieco uciążliwe ze względu na nocny tryb życia. Pomimo uroczego wyglądu wiele hodowców i osób specjalizujących się w tym gatunku uważa, że zwierzęta te nie powinny być trzymane w domu a naturalnym środowisku na wolności.

Co je fenek w domu?

W naturalnym środowisku odżywia się przede wszystkim owadami – chrząszczami, szarańczami ale także poluje na małe gryzonie i ptaki. Dodatkiem do diety są owoce, korzenie i liście drzew.  W warunkach domowych należy podawać dietę jak najbardziej zbliżoną do tej w naturalnym środowisku. Należy podawać jajka, pisklęta ptaków, surowe mięso, larwy owadów. Dieta powinna być uzupełniona owocami i gałązkami.

Czy trzeba wyprowadzać fenka na dwór?

Nie trzeba wyprowadzać fenka na zewnątrz. W normalnych warunkach zwierzęta te zakopują swoje odchody, dzięki czemu bez większego problemu można nauczyć ich korzystania z kuwety. Sam spacer może być uciążliwy, ponieważ bardzo łatwo mogą wydostać się ze smyczy i szelek. Nie można ich wypuścić samopas ze względu na żywiołową naturę. Do zaspokojenia potrzeb ruchowych najlepszym rozwiązaniem będzie specjalny, duży wybieg. Musi on być zabezpieczony głębokim murem w głąb ziemi, ponieważ zwierzęta te uwielbiają kopać i szybko się wydostaną. Wybieg musi być także zabezpieczony od góry, ponieważ fenki to zwierzęta skoczne.

Inne zwierzęta warte uwagi

Jednak lista najdziwniejszych i egzotycznych zwierząt, które ostatnimi czasy zyskują na popularności jest coraz dłuższa. Coraz więcej osób dostrzega ich unikalność i wyjątkowość. Poszukują czegoś innego niż znane wszystkim koty i psy. Ze względu na egzotyczne pochodzenie zwierzęta te zachowują swoją dziką naturę i wymagają specjalistycznego podejścia, odpowiedniego pożywienia i sprecyzowanych warunków domowych. Pomimo tego, że zwierzęta te mogą mieszkać w domu, zawsze będą miały także swoją dziką naturę i osobowość. Pamiętaj o odpowiednim przygotowaniu się do przyjęcia każdego ze zwierząt! W tym celu, skorzystaj z profesjonalnego sklepu zoologicznego!

Skunks

Skunks to zwierzę, które wielu z nas kojarzy się przede wszystkim z niezbyt przyjemnym zapachem. Jednak dla wielu skunks to jeden z towarzyszy domowych. Oprócz charakterystycznego biało-czarnego wyglądu skunks posiada silną cechę rozpoznawczą – wyjątkowo śmierdzącą substancję produkowaną przez gruczoły. Zapach jest trudny do usunięcia, a ponadto substancja ta jest żrąca. Skunksy używają go wyłącznie wtedy, gdy czują się zagrożone a przeciwnik nie reagował na wcześniejsze wysyłane sygnały ostrzegawcze.

Zwierzętom trzymanym w domach usuwa się gruczoły zapachowe odpowiedzialne za wydzielanie tego niemal zabójczego zapachu, dzięki czemu nowy opiekun nie musi się obawiać tego nieprzyjemnego ataku. W naturalnym środowisku zamieszkuje niemal cały obszar całej Ameryki Północnej. Wielkością przypomina kota. Całkowita długość wynosi około 80 centymetrów, jednak 40 cm z tego przypada na puszysty ogon. Samce są większe i cięższe od samic. Występuje z umaszczeniu biało-czarnym z pasiastym ubarwieniem. Kształt pasów jest wyjątkowy, inny u każdego z osobników. W hodowli można jednak spotkać także innego typu umaszczenia. Bystre oczy dodają charakteru całemu wyglądowi. Stopy zakończone grubymi pazurami, które pomocne są podczas kopania w ziemi.

Skunksy dożywają nawet 10 lat. Zwierzęta te żywią się zarówno białkiem zwierzęcym, jak i roślinnym. W domowych warunkach pożywienie powinno składać się z karmy suchej i mokrej, gotowanego mięsa, surowych sparzonych jaj, larw owadów owoców i warzyw. To niezwykle żarłoczne zwierzęta, dlatego szczególną uwagę należy zwrócić na ilości zjadanych rzeczy, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia nadwagi, która może prowadzić do wielu poważnych chorób organizmu.

Największą aktywność osiągają o świcie i zmierzchu. Większość dnia przesypiają.  Prowadzą raczej samotniczy tryb życia. Skunksy to zwierzęta niezwykle ciekawskie i energiczne. Chętnie sprawdzą każdy zakamarek w domu. Zwierzęta te wyczulone są na hałas, przez co nie poleca się je do domu z małymi dziećmi. Nie powinien być trzymany w małych i zamkniętych przestrzeniach. Najlepiej odnajdzie się wśród ludzi. Bez problemu można z nim także wychodzić na spacery po ówczesnym zaopatrzeniu się w dobrane szelki i smycz. 

Kapibara

W Polsce nie są jeszcze aż tak popularne, jednak za oceanem cieszą się rosnącą popularnością. Kapibary to największe gryzonie, naturalnie występujące w Ameryce Południowej. Zwierzęta te w kłębie osiągają 40-50 centymetrów. To tyle samo co średniej wielkości pies. Ich waga waha się od 40 do nawet 60 kilogramów.  Zwierzęta te prowadzą ziemno-wodny tryb życia. W warunkach domowych także musi mieć stały dostęp do wody.

Kapibara to ssak roślinożerny. Jej pożywienie stanowią wodne rośliny, trawy i kora. Kapibara jest kaprofagiem, co oznacza, że zdarza jej się zjeść własne odchody, aby pozyskać cenne witaminy. To zwierzęta stadne. W naturze żyją w grupach składających się 10 do 30 osobników. Dla zachowania komfortu i stabilizacji psychicznej kapibara nie może być trzymana w pojedynkę. 

Hodowla kapibary w domu jest nieco trudna z tego też względu w Polsce nie są to zwierzęta popularne. Utrzymanie kapibary w domu wiąże się z dużymi trudnościami ze względu na specjalistyczne wymagania.  Problemem także może okazać się brak wyspecjalizowanej opieki weterynaryjnej, specjalizującej się w zwierzętach egzotycznych. Kapibara potrzebuje dużej przestrzeni a także stałego dostępu do zbiornika wodnego o głębokości minimum 3 metry. Zwierzęta te szczególnie wrażliwe są na przegrzanie.

Pomimo imponujących rozmiarów gryzoń ten nie może pochwalić się długowiecznością. W naturalnym środowisku poluje na nie wiele drapieżników.

Pyton królewski

Pyton królewski to najmniejszy przedstawiciel pytonów trzymanych w domach. Zaliczają się do grupy dusicieli co jak sama nazwa wskazuje polują na ofiarę, a następnie ją duszą i połykają. Nie są jadowite. Pyton królewski zalicza się do zwierząt długowiecznych. Zwierzę to dorasta do 180 cm, chociaż w domowych warunkach do 150 cm. Samice są zwykle większe od samców. W standardowym umaszczeniu obejmuje kolorystyce brązowo-żółtą z brzuchem w odcieniu kości słoniowej. Odmian pytona królewskiego jest kilkadziesiąt różniących się od siebie wyglądem.

To łagodny gatunek, który sprawdzi się w roli pierwszego węża. Kupując pytona królewskiego należy sprawdzić czy hodowla posiada wszystkie niezbędne pozwolenia na sprzedaż egzotycznymi gatunkami.

Terrarium powinno być dobrane do wielkości węża ale im większe, tym lepsze. Terrarium powinno posiadać odpowiednią wilgotność powietrza, a także być podzielone na trzy niezbędne strefy:

• strefa ciepła – około 32 stopnie 
• strefa pośrednia – pozwala pupilowi odpocząć od grzania, najczęściej ze zbiornikiem wody 
• strefa chłodna – temperatura mniej więcej 25 stopnie. W tej strefie znajdują się kryjówki dla węża.

W terrarium nie może zabraknąć także roślinności.  Musi być także dobrze zabezpieczony przed ucieczką, ponieważ te ciekawskie zwierzęta nie przegapią możliwości wycieczki.

Najwięcej kontrowersji nie budzi sam wygląd a sposób żywienia węza. Węże żywią się żywym lub mrożonym pokarmem jak myszy, szczury, kurczaki. Żywy pokarm nie jest niezbędny. Zamrożony pokarm należy ogrzać w wodzie do temperatury 35 stopni.

Lotopałanka karłowata

Lotopałanka karłowata to niewielkie zwierzę z rodziny torbaczy. Nie jest jeszcze tak popularne jak inne zwierzęta domowe, ale w ostatnim czasie podbija serca nowym opiekunom. W naturalnym środowisku występuje przede wszystkim w Australii.

To niewielkich rozmiarów zwierzak, który osiąga od 25 do 30 cm, a waga waha się w granicy 75-150 g. Umaszczenie jest brązowe lub popielate. Brzuch biały a na grzbiecie widoczna jest czarna pręga. Charakterystyczną cechą lotopałanki są duże oczy, o pionowych źrenicach i ciemnych tęczówkach. Szczególną ceną lotopałanki są fałdy skórne, które znajdują się od nadgarstków aż do kostek, umożliwiając lot ślizgowy. Zwierzęta te prowadzą nocny i stadny tryb życia. Ze względu na to w warunkach domowych, lotopałanki nie powinny być trzymane pojedynczo – para to minimum. To gatunek przyjazny, ciekawski i bardzo towarzyski. W domowych warunkach może dożyć nawet 14 lat.

Podsumowanie – najdziwniejsze i egzotyczne zwierzęta domowe 

Coraz więcej osób decyduje się inne niż znane nam wszystkim zwierzęta domowe. Oprócz kotów, psów, królików, chomików, myszy i szczurów pojawiają się także zwierzęta, które na co dzień prowadzą dziki tryb życia. Potrzebują one dużo uwagi oraz wiedzy na temat ich gatunku, przystosowania, warunków życiowych czy pożywienia. Nie należy jednak oczekiwać, że zwierzęta te będą w pełni udomowione. Posiadają one dziką naturę, która sprawia, że są dość niezależne i “żyją na swoich warunkach”. Wiele z nich może okazać się prawdziwymi pieszczotami – o ile same będą miały na to ochotę. Zwierzęta te co interesujące mocno przywiązują się do opiekunów tworząc z nimi silną więź.